تحقیق در مورد شاهگاریها

تحقیق در مورد شاهکاریها

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 14 صفحه

قسمتی از متن .doc :

شاهکاریها

هر ملتى کم و بیش در میان خود از نظر ادبى آثارى دارد که برخى از آنهاشاهکار به شمار مى رود . بگذریم از برخى شاهکارهاى دنیاى قدیم در یونان وغیر یونان و برخى شاهکارهاى ادبى قرون جدید در ایتالیا و انگلستان وفرانسه و غیره , گفتگو و قضاوت درباره آنها را بر عهده کسانى مى گذاریمکه با آن ادبیات آشنا هستند و شایستگى داورى درباره آنها را دارند , سخنخود را محدود مى کنیم به شاهکارهایى که در زبان عربى و فارسى وجود دارد وکم و بیش مى توانیم آنها را درک کنیم . البته قضاوت صحیح درباره شاهکارهاى زبان عربى و فارسى خاصه ادبا و اهلفن است , ولى این اندازه مسلم است که هر یک از این شاهکارها از جنبه خاصى شاهکار است نه از همه جنبه ها , و به عبارت صحیح تر : هر یک ازخداوندان این شاهکارها تنها در یک زمینه خاص و محدود توانسته اند هنرنمائى کنند , در واقع استعداد هنریشان در یک زمینه معین و محدود بودهاست , و اگر احیانا از آن زمینه خارج شده اند از آسمان به زمین سقوط کرده اند .در زبان فارسى شاهکارهایى وجود دارد , در غزل عرفانى , غزل عادى , پندو اندرز , تمثیلات روحى و عرفانى , حماسه , قصیده و غیره ولى چنانکهمى دانیم هیچیک از شعراى ما که شهرت جهانى دارند در همه این رشته هانتوانسته اند شاهکار به وجود آورند . شهرت و هنر حافظ در غزل عرفانى , سعدى در پند و اندرز و غزل معمولى ,فردوسى در حماسه , مولوى در تمثیلات و نازک اندیشى هاى روحى و معنوى ,خیام در بدبینى فلسفى , و نظامى در چیز دیگر است و به همین جهت نمى توانآنها را با هم مقایسه کرد و میانشان ترجیح قائل شد , حداکثر اینست که گفته شود هر کدام از اینها در رشته خود مقام اول را واجد است . هر یک از این نوابغ اگر احیانا از رشته اى که در آن استعداد داشته اند خارج شده اند تفاوت فاحشى میان دو نوع سخن آنها ملاحظه شده است . شعراى عرب , چه در دوره جاهلیت و چه در دوره اسلام , نیز چنین اند .در نهج البلاغه آمده است که از على علیه السلام سؤال شد : شاعرترینشاعران عرب کیست ؟ ایشان جواب دادند : (ان القوم لم یجروا فى حلبه تعرف الغایه عند قصبتها , فان کان لابدفالملک الضلیل ( . یعنى این شاعران در یک میدان اسب نتاخته اند تا معلوم شود کدامیک گوى سبقت ربوده اند . آنگاه فرمود : اگر ناچار باید اظهار نظرى کرد باید گفت آن پادشاه تبه کار ( یعنىامرؤالقیس ) بر دیگران مقدم است . ابن ابى الحدید در شرح نهج البلاغه ذیل جمله بالا داستانى با سند نقلمى کند , مى گوید : على علیه السلام در ماه رمضان هر شب مردم را به شام دعوت مى کرد و بهآنها گوشت مى خورانید . اما خود از غذاى آنها نمى خورد . پس از صرف شامبراى آنها خطابه مى خواند و موعظه مى کرد , یک شب حاضران در حالى که مشغول صرف غذا بودند درباره شاعران گذشته به بحث مى پرداختند , على پساز صرف غذا سخن گفت و در ضمن فرمود : ( ملاک کار شما دین است , مایه حفظ و نگهدارى شما تقوا است , ادب زیور شما است و حلم حصار آبروى شمااست) . آنگاه رو کرد به ابوالاسود دئلى که جزء حاضران بود و قبلا دربحث درباره شاعران شرکت کرده بود و گفت بگو ببینم عقیده تو دربارهشاعرترین شاعران چیست ؟ ! ابوالاسود شعرى از ابودؤاد ایادى خواند و گفت به عقیده من این شخص از همه شاعرتر است . على فرمود اشتباه کرده اى چنین نیست , مردم که دیدند على درباره موضوعى که قبلا مورد بحث آنها بود اظهار علاقه مى کند یک صدا فریاد کردند : شمانظر بدهید یا